بشنو زین وقت تا بدانی عشق را

                                   از ندای حق که گوید مشق را

هر که باشد در ره این عشق فدا

                                   می دهم من آتش عشق و صفا

دور کردم من ز او آن غمِ درد

                               نه غم عشق، غم آتش سرد

عشق کارد در دلش ناله و صبر

                                    گه سکوت و گه ببارد همچو ابر

عشق باشد بندگی، دیوانگی

                              نه خدایی کردن و بیچارگی

آن که دارد داعی حق و اله

                                      بس ز که کِه باشد و یک که به راه

می برد باد او را اندر فغان

                               کو نباشد زآتش سردش امان

بشنو این حق هو حکایت می کند

                            زآتش سردت نذارت می کند


دی ماه 1389